.org.jpg "body=[<b>Beschrijving:</b> Martinus Elisabeth Maria Boelens (1930-1997)]")
Martinus Elisabeth Maria Boelens
's-Hertogenbosch 2 december 1930 - Rosmalen 16 april 1997 (66)
Boelens
Martinus Elisabeth Maria (Martien, ook: Mart) Boelens
Zelfstandig ondernemer en hoofdvertegenwoordiger, geboren te ‘s-Hertogenbosch op 2 december 1930, wonende te Rotterdam, 's-Hertogenbosch, Cromvoirt en Vught, overleden te Rosmalen op 16 april 1997, zoon van Johannes Wilhelmus Antonius Boelens en Johanna Maria Desmense. Martien is getrouwd te 's-Hertogenbosch op 19 december 1956 met Elisabeth Wilhelmina Johanna (Bep) Paanakker, thans wonende te Vlijmen (NB), geboren te 's-Hertogenbosch op 11 oktober 1933, dochter van Gerardus Wilhelmus Paanakker en Catharina Henriette (Toos) Boelens (dochter van Antonius Boelens en Elisabeth van der Lee)./001.png "body=[]") Bloedverwantschap tussen Martien en Bep Boelens-Paanakker. Getuigen bij de geboorte-aangifte waren: Antonius Boelens, koopman, 52 jaar, en Antonius Boelens, kleermaker, oud 26 jaar. Het leek wel of Martien voorbestemd was om met Bep te trouwen, want deze twee getuigen zijn resp. haar grootvader en haar oom van moederszijde. Martien is geboren op het adres: Hinthamerstraat 9, waar zijn ouders een textielzaak hadden. Zijn peter en meter waren zijn oom en tante Tinus en Beth Wijffelaars-Desmense naar wie hij vernoemd is. In 1945 ging Martien als volontair werken bij een vriend van zijn vader, Gé Wouters in de Rauwenhoffstraat in Rotterdam. Deze had een bedrijfskledingfabriek, hoofdzakelijk witte jassen, maar toch wel met een modische snit. Hij kreeg kost en inwoning en f 25 per week zakgeld. Toen hij 18 jaar was, kwam hij terug naar Den Bosch en werkte nog korte tijd bij textielhandel Philip van Maarssen. Hij haalde zijn textielbrevet en zijn coupeursdiploma en ging vervolgens een half jaar stage lopen bij Misset in Doetinchem, een patronendrukkerij, waar hij tekenen leerde. Van 1952 tot zijn huwelijk woonde hij weer vijf jaar in pension bij de familie Wouters in Rotterdam, omdat de firma Gebr. Boelens in de Maasstad een filiaal geopend had, dat door Martien geleid werd. Na zijn huwelijk zou hij nog zeven jaar met de trein op en neer reizen. Voor zijn verdere aktiviteiten in de zaak verwijs ik naar de geschiedenis van textielgroothandel firma Gebr. Boelens (zie elders in de Bossche Encyclopedie). Martien en Bep waren dus verwant: De band tussen de broers Christ en Antoon was hecht, doordat zij met twee zussen getrouwd waren. Die gehechtheid bleef, ook in de volgende generaties. Zelfs de kleinkinderen van beide broers, die dus slechts achterneven en achternichten van elkaar waren, gingen als broers en zusters met elkaar om. Dit werd mede veroorzaakt door het feit dat nakomelingen uit beide takken steeds in de textiel werkzaam bleven. Een bewijs van deze leuke omgang is de hiervoor vermelde aangifte van de geboorte van Martien. Door die verwantschap met zijn echtgenote had Martien een meer dan gemiddelde belangstelling voor de geschiedenis van de familie. De ouders van Bep hadden twee textielzaken in de binnenstad. Het laat zich dus makkelijk raden hoe Martien en Bep elkaar hebben leren kennen. Schoonvader Paanakker was in 1955 al overleden. Zij gaan op een bovenhuis in de Nieuwstraat op nr. 3 wonen. Het pand was eigendom van de moeder van Bep, die op de begane grond, op de hoek van de Hinthamerstraat, haar textielzaak had. In 1962 verhuist het gezin naar een nieuw gebouwd hoekhuis aan de Schumannstraat nr. 17, ‘op Zuid’. Zoals zoveel leden van de familie Boelens, hield Martien van vogels. Achter in zijn tuin bouwde hij een flinke volière. /002.org.jpg "body=[]") 1969, 13 oktober: Het Brabants Dagblad besteedt ruimschoots aandacht aan een zeer spannende zaak rond Martien en zijn zoons Gert-Jan en Joost, die met een foto in de krant staan. Wat was het geval? Ze zaten naar de TV te kijken en de jongens keken na of Martien zijn toto-formulier goed had ingevuld. Enthousiast riepen ze uit dat hij de uitslagen alle dertien goed had. Na de melding van dit heuglijke nieuws, kreeg Martien te horen dat hij de enige was in Nederland. Als dit waar zou zijn, dan had hij recht op f 221.796. Iedereen had het erover in Den Bosch. Natuurlijk was Martien dolblij en hij ging al de stad in en gaf een rondje bij ‘de Meierijsche Kar’, waar ook zijn schoonmoeder op de hoogte gebracht werd. Het formulier moest echter nog gecontroleerd worden door de toto. Wat bleek? Volgens de organisatie van de Sporttoto stemde het nummer van zijn totoformulier niet overeen met hetgeen hij had opgegeven. Al met al heeft Martien (en de hele familie met hem) een etmaal in spanning gezeten of het nu wél of niet waar was dat hij een kwart miljoen gulden gewonnen had. Om een lang verhaal kort te maken: Gert-Jan en Joost hadden de boel om de tuin geleid. Door een misverstand was er een tweede (blanco) formulier in huis geweest. Zij bekenden zelf het afschrift van het tweede formulier te hebben ingevuld tijdens het luisteren naar de toto-uitslagen. Joost, die postzegels spaarde, had vakkundig de registratiezegel los geweekt en op het tweede formulier geplakt. Na het feestelijke nieuws en zeker nadat er gezegd was dat hun vader de enige in Nederland was, dachten de jongens (10 en 8 jaar oud) dat hun plan gelukt zou zijn. In de familie is nog lang over dit avontuur gesproken. Martien was een illusie armer. /003.org.jpg "body=[]") Trouwfoto Martien en Bep Boelens-Paanakker; bruidsdames, links: Riet Boelens (zus van de bruidegom), rechts: Marianne v.d. Laak (vriendin van de bruid), bruidsmeisje: Jacqueline Schiltmans.Een grote hobby was inmiddels het paardrijden. Het hele gezin werd erdoor aangestoken. Jarenlang waren zij regelmatig te vinden in Manege De Distelhoeve in Helvoirt, waar zij tevens lid waren van ruitervereniging ‘Pegasus’ en aan wedstrijden meededen. In een latere periode kwam Martien in het bestuur van deze vereniging en was hij ook vaak ringmeester bij dressuur- en springwedstrijden. Toen hij het met zijn werk wat rustiger kreeg, reed hij vaak groepen voor die buitenritten maakten in de bossen en de Drunense Duinen. Dit heeft hij volgehouden totdat hij ziek werd. Na de opheffing van de groothandel in 1974 werd het huis in de Schumannstraat verkocht en in oktober ging het gezin wonen in een groot vrijstaand huis midden in Cromvoirt in de St. Lambertusstraat 57. Het werd een echt buitenleven. Men woonde vlak bij de manege, maar achter het huis liepen hun eigen paarden, altijd waren er dieren en er was een enorme tuin. Samen met ex-werknemer van Gebr. Boelens Jan Meyer begon Martien hier een groothandel in bonneterie. Zij lieten ook in opdracht confectie maken. Naast zijn huis stond een serie garageboxen die hij in gebruik had als opslagruimte voor zijn textielhandel. In 1979 begon hij in loondienst bij Daarnhouwer & Co te Amsterdam als hoofdvertegenwoordiger textiel, dezelfde functie als zijn oudste broer Ben, die inmiddels wegens ziekte niet meer werkte. Vijf jaar heeft Martien dit werk gedaan. Uiteindelijk heeft hij wederom geprobeerd voor zichzelf te beginnen met van 1985 tot 1987 zijn zoon Joost als assistent. Martien had een grote belangstelling voor alles wat met Den Bosch te maken had. Hij kende ieder hoekje van de binnenstad en was een wandelende encyclopedie als het over de geschiedenis van de stad ging. Overigens hield hij sowieso veel van geschiedenis en aardrijkskunde, kende in de steden van West-Europa goed de weg en wist alles van de cultuur. Hij had een uitgebreide verzameling boeken. Jaren heeft hij zich ingezet voor de Kring Vrienden van 's-Hertogenbosch. Hij was aktief in de stichting ‘Het Kleine Monument’. Deze groep houdt zich bezig met het terugkrijgen in de binnenstad van kleine elementen, die eruit verdwenen waren, zoals gedenkstenen e.d. Een bekende actie was De Zwarte Arend op de Markt. Voorheen was er op de Markt een oude herensociëteit gevestigd: De Zwarte Arend. De voorgevel van dit pand was altijd bekroond geweest met een beeld van een grote zwarte arend, de vleugels wijd uitgespreid. Toen de sociëteit samenging met sociëteit Amicitia en zich in een monumentaal pand in de Peperstraat vestigde, verhuisde het beeld van de zwarte arend mee. Het kwam daar in de tuin te staan, uit het zicht van de Bosschenaren. Lange tijd heeft Martien zijn best gedaan om een replica van de zwarte arend terug te krijgen op het pand op de Markt, hetgeen hem, toen hij ziek werd, nog niet gelukt was. Eveneens heeft hij zich ingezet voor het behoud van fraaie glas-in-loodramen langs het trappenhuis van V & D aan de Schapenmarkt. Deze waren gemaakt door een bekende Brabantse glazenier. Ook publiceerde hij wekelijks in De Bossche Omroep een stukje geschiedenis van de binnenstad. Hij liet dan iemand een foto maken van een element uit de binnenstad, die hij dan in een artikeltje van commentaar voorzag. Op 54-jarige leeftijd kreeg Martien al de ziekte van Parkinson. Dit zou het begin worden van een aftakelingsproces, dat 12 jaar geduurd heeft. In 1987 was de ziekte al dermate ernstig dat hij genoodzaakt was te stoppen met werken. Het grote huis in Cromvoirt werd te koop gezet, en in september 1989 verhuisden Martien en Bep naar St. Lambertusstraat 68, een tweekapper schuin aan de overkant van de straat. Autorijden werd voor hem steeds moeilijker en in Cromvoirt zat men te ver van de stad, er was maar beperkt openbaar vervoer. Van juni 1992 tot mei 1993 woonden Martien en Bep tijdelijk boven Café De Klok, de zaak van hun zoon Marco in de Vlasmeersestraat nr. 1 in Vught om vervolgens te verhuizen naar de Van Voorst tot Voorststraat 21 in dezelfde gemeente. Zo woonde Martien dichter bij de binnenstad van Den Bosch. Door zijn ziekte werd het leven steeds moeilijker, vooral het niet meer goed verstaanbaar kunnen spreken, was vreselijk voor hem. Zijn gezin heeft hem erg goed opgevangen, maar ook zijn zusters en zwagers hebben, bij tourbeurt, vrijwel dagelijks met hem opgetrokken en, toen het nog ging, uitstapjes met hem gemaakt. Op 9 november 1995 werd Martien opgenomen in Verpleegtehuis Maria-Oord te Rosmalen, waar hij uiteindelijk is overleden. Op de dag van zijn begrafenis kopte het Brabants Dagblad toevallig met: ‘De Arend is teruggekeerd op de Markt’. Zijn inspanningen hadden uiteindelijk toch succes gehad: De zwarte arend staat er nog steeds. Zijn begrafenis was in zijn geliefd Cromvoirt, waar hij zoveel gelukkige jaren gekend had, hij ligt begraven op het dorpskerkhof aldaar. Uit dit huwelijk, allen geboren te 's-Hertogenbosch:
|
J.M.B. Boelens en O.J. Nienhuis, Boelens een RK Groninger familie met een grote Bossche tak (2006) 11, 886, 889, 893, 898-916, 939, 948, 948s, 949-951, 1030
Genealogie
Literatuur en bronnenpublicaties
J.M.B. Boelens en O.J. Nienhuis, Boelens een RK Groninger familie met een grote Bossche tak (2006) 11, 886, 889, 893, 898-916, 939, 948, 948s, 949-951, 1030
n: vermelding in een voetnoot
.jpg "Zwarte Arend ()")
Bossche Encyclopedie |